Wystąpienie chorób zakaźnych czy zaraźliwych jest wypadkową interakcji między gospodarzem (zwierzęciem, człowiekiem), patogenem, a środowiskiem.
W przypadku chorób przenoszonych przez wektory, które są szczególnie wrażliwe na zmiany klimatu, przede wszystkim stawonogi, muszą być one również brane pod uwagę jako istotny czynnik ryzyka wystąpienia nowych chorób lub pojawienia się chorób w nowej lokalizacji geograficznej lub u nowego gatunku zwierząt. W wielu przypadkach, znalezienie bezpośredniego związku między zmianami klimatycznymi a wystąpieniem choroby jest trudne. Obserwowane ocieplenie klimatu i zwiększenie stężenia emisji CO 2 mogą również pośrednio wypływać na wzrost ryzyka pojawiania się chorób poprzez: ograniczenie dostępu do pokarmu i wody, wymuszanie migracji zwierząt, zwiększanie ich zagęszczenia powodując wzrost kontaktów między innymi gatunkami, zwierzętami domowymi czy ludźmi, a co za tym idzie stres wpływający na funkcjonowanie układu odpornościowego i przemian metabolicznych.
Zmiany klimatyczne mogą bezpośrednio wpływać na: fizjologiczne i ekologiczne cechy zarówno gospodarza, patogenu i jego wektorów; zmiany interakcji między tymi trzema komponentami; dynamikę chorób zakaźnych, które są nieodłącznym składnikiem ekosystemów i które muszą być rozpatrywane w określonym kontekście ekologicznym. Sprecyzowanie określenia „zakażeń czułych na zmiany klimatyczne” jest trudne, ponieważ wraz ze zmianami klimatycznymi istotny wpływ na ryzyko pojawiania się chorób mają również inne procesy tj. globalizacja, intensyfikacja hodowli i produkcji zwierzęcej, upowszechnienie się nieograniczonego i niekontrolowanego przemieszczania ludzi czy zwierząt, ekspansja gatunków inwazyjnych, antropopresja środowiska zwierząt dzikich, czy zmiany w zarządzaniu gospodarką leśną.
Prowadzenie: dr hab. Magdalena Larska
Wprowadzenie: dr hab. Anna Cywińska