Przez wieki Kopalnia Soli „Wieliczka” dostarczała słoną przyprawę, a wraz z nią niewyobrażalne bogactwo. Pierwszy szyb górniczy wybito w Wieliczce w drugiej połowie XIII wieku, jednak historia wielickiej soli jest znacznie dłuższa i sięga neolitycznej warzelni założonej przez ludność kultury lendzielskiej 5 tys. lat temu. Przez ponad 700 lat eksploatacji soli pod Wieliczką powstał skomplikowany labirynt: 2391 komór oraz blisko 245 km chodników na IX poziomach od głębokości ok. 64 metrów do ok. 327 metrów. Eksploatację soli zakończono w II połowie XX wieku, a kopalnia z zakładu przemysłowego przekształciła się w światowej sławy atrakcję turystyczną. Dla wielickich górników kopalnia nigdy nie była tylko miejscem pracy - o czym najpełniej świadczą podziemne kaplice: wykute w soli, wyrzeźbione w drewnie, w których górnicza brać po dziś dzień spotyka się na modlitwie.
Skarb, zabytek, dziedzictwo, ale też wyzwanie: aby wielicka kopalnia przetrwała kolejne stulecia konieczne są intensywne prace zabezpieczające. Współcześni górnicy nie ustają w wysiłkach, by zachować spuściznę swych przodków i przekazać następnym pokoleniom. Prace renowacyjne i zabezpieczające wymagają wysiłku, ale też konsekwencji i wytrwałości. Zmierzają do osiągnięcia optymalnego - m.in. pod względem ilości wyrobisk - kształtu kopalni gwarantującego stateczność jej najcenniejszych rejonów oraz bezpieczeństwo powierzchni. Podziemna Wieliczka czerpie zarówno z przeszłości, jak i sięga po nowatorskie rozwiązania, dowodząc, że tradycja nie wyklucza nowoczesności.
www.kopalnia.pl