در این گفتار به ارائه اطلاعاتی درمورد ادیان ایران باستان پرداخته ام. دین در عالم عمری به قدمت خود بشر دارد و دلیل این موضوع هم اندیشه خداجو و نیازمند بشر به این مهم بود. از دیرباز بشر برای حوادت و زندگی خود به دنبال دلیل می گشت و خودش در مواقعی راه و روشی را می یافت و به آن اعتقاد می ورزید و انواع دین ها از همین طریق بوجود آمدند. دین نیاز بشر بود راه و روشی که او را برای زندگی بهتر هدایت کند.
وجود ادیان الهی اصلاحی بر ساخته های ذهن بشر بود که در طی تاریخ خود ساخته بود.
آریایی ها در میان خود دین مزدا پرستی را شکل دادند و قرنها به آن اعتقاد داشتند همین اعتقاد با تحولات به زروانیسم و بعد میرائیسم کشیده شد و تاثیرات آن در دین زردشتی هم دیده شد.
در میان سه آئین این جلسه دین و اعتقاد میترائیسم به غرب رفت و تاثیرات مشهودی در دین مسیحیت گذاشت و بسیاری از روشها و اعتقادات این دین برپایه میترائیسم شکل گرفت و هنوز هم هست اما ظاهر این است که دین مسیحیت دین میترائیسم را از بین برد اما صحیح این است که میترائیسم در مسیحیت حل شد و آثار خود را درآن بجا گذاشت. به عنوان یک نمونه به روز تولد مسیح که در 25 دسمبر است اشاره می کنیم که کلا این روز تولد مهر یا میترا است که به مرور برای تولد مسیح اختصاص داده شده است.
همچنین درباره گاه شماری و خطای آن نیز مقداری توضیح داده شده است