Για όσους δεν το γνωρίζουν οι στίχοι του τραγουδιού είναι από το ποίημα του Μήτσου Παπανικολάου (Μέσα στη βουή του δρόμου) ο οποίος γεννήθηκε το 1900 και πέθανε το 1943 ενός καταραμένου ποιητή όπως τον χαρακτήριζαν. Ο ποιητής Μήτσος Παπανικολάου, θα πεθάνει σε ηλικία 43 ετών, έρμαιο των ναρκωτικών και των κακουχιών στο Δημόσιο Ψυχιατρείο Αθηνών όπου τερμάτισε την ζωή του με μια θανατηφόρα δόση ναρκωτικών. Ο Μήτσος Παπανικολάου θα δουλέψει πολλά χρόνια στο περιοδικό Μπουκέτο. Επίσης δημοσιεύει πολλές μεταφράσεις του Γάλλων αγαπημένων του ποιητών στη Νέα Εστία. Ήταν τόσο ερωτική η σχέση του με όλους αυτούς τους poetes maudis, απολύτως συνειδητά αφομοιώνει την Γαλλική γλώσσα σαν μητρική του και προς το τέλος της ζωής του μπορεί και εκφράζεται καλύτερα σ’ αυτήν. Έπαιρνε πολλά λεφτά απ’ το Μπουκέτο και τα επένδυε όλα στο αγοραίο έρωτα της Ομόνοιας πριν αρχίσει αυτή η τοπική σειρήνα να τον αιχμαλωτίζει μέσα στην τοξική της δίνη. Όταν η ζωή του άρχισε να φυλλοροεί και να χάνει τη ζωντάνια της, ο Μήτσος Παπανικολάου πούλησε πολλά απ’ τα υπάρχοντα του και κυρίως βιβλία με τα πρωτότυπα στην Γαλλική ποιήματα όσων τον ενδιέφεραν και εργαζόταν να τους μάθει στο ελληνικό κοινό. Έπειτα απ’ τον ξεπεσμό του μετακόμισε σ’ ένα φτηνό δωμάτιο κάπου στην Κοκκινιά. Η απελπισία του, η βαριάς μορφής εξάρτηση του απ’ την ηρωίνη τον οδηγεί καρικατούρα του άλλοτε κραταιού εαυτού του να περιφέρεται πιο πολύ στην Ομόνοια. Αυτή η πολύπαθη πλατεία απ’ την οποία ακόμη περνάνε καλλιτέχνες του περιθωρίου για να ζήσουν μικρά πάθη της μεγάλης ερωτικής και αγαπημένης τους γειτονιάς. Οι φίλοι του που τον οδήγησαν στο ψυχιατρείο το έκαναν πιο πολύ για να μπορέσει να έχει ένα πιάτο φαΐ. Ζητιάνευε για πολύ καιρό στα στενοσόκακα της κεντρικής Αθήνας, θλιβερό απομεινάρι ελπιδοφόρων παλιότερα εποχών και τελικά μιας ζωής βουτηγμένης στις παρενέργειες του περιθωρίου. Φίλοι και γνωστοί θα τον κλείσουν στο Δημόσιο Ψυχιατρείο, όπου και θα τερματίσει τη σύντομη και ταλαιπωρημένη ζωή του, από μια θανατηφόρα δόση ναρκωτικών. Αισθητικά ήταν επηρεασμένος απ’ τον Καρυωτάκη και τον πραγματικό του φίλο Ναπολέων Λαπαθιώτη, απ’ τους Γάλλους καταραμένους, τους οποίους μετέφραζε με αξόδευτη δίψα, μας δίνει μερικά δοξαστικά για την αστική αλλοπρόσαλλη ομορφιά της Αθήνας, για τα ελκυστικά σκοτάδια του ασυνειδήτου και για την οδύνη ως σκίρτημα για δημιουργικό πειραματισμό. Αγαπούσε τον Ελύτη, τον Σεφέρη, τον Καβάφη και τον Σαραντάρη πολύ καιρό πριν γνωστοί μεσάζοντες κριτικοί επενδύσουν στο έργο αυτών των ποιητών. Σίγουρα η Γαλλία θα μπορούσε να είχε λατρέψει αυτόν τον Έλληνα του οποίου εξίσου με το έργο είναι και η ζωή του ένα πένθιμο ποίημα βαρύ.

Για μένα γράφτηκε αυτό,δακρύζω,πολύ καλό και με συγκινεί😢

Από τα τελευταία τραγούδια που μιλουσαν στις καρδιές μας......

Μέσα στη βουή του δρόμου Ήταν να βρω το όνειρό μου Να το βρω και να το χάσω Και ούτε πια που θα το φτάσω Μια στιγμή πέρασε μπροσ μου Και ήταν η χαρά του κόσμου Η χαρά που μασ ματώνει Σαν οι πιο μεγάλοι πόνοι Όνειρο γλυκό και ξένο Και παντοτινά χαμένο Σε κρατώ στο νου μου ακόμα Σαν τριαντάφυλλο στο στόμα Πέρασεσ όπωσ περνούνε Όσα δε θα ξαναρθούνε Σε κρατώ στο νου μου ακόμα Σαν τριαντάφυλλο στο στόμα Πέρασεσ όπωσ περνούνε Όσα δε θα ξαναρθούνε Πουλιά που έχουν φτερουγίσει Σύννεφα μέσα στη δύση Και άφησε το πέρασμά του Πέρασμα ζωήσ θανάτου Στην καρδιά μου σαν σφραγίδα Μία πεθαμένη ελπίδα Όνειρο γλυκό και ξένο Και παντοτινά χαμένο Σε κρατώ στο νου μου ακόμα Σαν τριαντάφυλλο στο στόμα Πέρασεσ όπωσ περνούνε Όσα δε θα ξαναρθούνε Σε κρατώ στο νου μου ακόμα Σαν τριαντάφυλλο στο στόμα

👌👌

Εποχές με συναισθήματα, εποχές που η αγνότητα και η ευαισθησία άγγιζαν την ψυχή μας. Πέρασαν όπως περνούνε όσα δεν θα ξανάρθουνε.. σύννεφα μέσα στη δύση. Στις καρδιές μας όμως άφησαν σφραγίδα μια ανεξίτηλη σφραγίδα. Ας την μεταλαμπαδεύσουμε...

Έλα ρε παιδιά.. Κομματάρα!!!

Εποχές που ματώνουν και πονάνε, εποχές που έχουν ανάγκη τέτοια τραγούδια για να πάνε παρακάτω...

τέλειο κομμάτι❗💀

Τραγουδαρα! Με γυριζει χρονια πισω!!

Τραγούδαρα❤❤❤❤❤

Teleiooooo

2023 ακόμα εδώ

μια πεθαμένη ελπίδα

😘🥰

@user-ej4by1xi5l

11 ай бұрын

Ela re mpampinooo🔥

🌼

Ευχαριστώ. Ρίτα. Ε.Τ.Λ.

🌼🍏

Επρεπε να φτασω 36 χρονων για να νιωσω την μαγεια της παλιας ετεχνης ροκ. Σπασιμο θελει το κεφαλι μου,που ακουγα αηδιες...🥺🥺🥺

@alexzoris7216

7 сағат бұрын

Τι άκουγες δηλαδή;

@Noreas187

7 сағат бұрын

@@alexzoris7216 λαϊκά, ρεμπέτικα,ξένη κλασσική ροκ,ποπ κτλ. 😉

@alexzoris7216

7 сағат бұрын

@@Noreas187 δηλαδή το κλασικό ροκ είναι "αηδίες" αλλά το ελληνικό ροκ είναι σοβαρή μουσική;

🤎

🍋