Aaf , je kan prima risotto maken door de bouillon er direct bij te doen. Aftoppen met een klont (gezouten)roomboter en smullen maar❤

Ik ben zo iemand die het niet zag aankomen!! Mijn ex zat thuis in een arbeidsconflict,met rechtzaken en gedoe, en ging ineens na 30 jaar samen zijn en 2 kinderen,dus het kan wel,hij heeft nooit tegen mij gezegd dat hij weg wilde,behalve de dag dat hij het vertelde..

@ollah.h

5 ай бұрын

Het is mij ook overkomen. En ik ken nog meer verhalen! Zelfs als je heel gevoelig bent en veel dingen oppikt, kun je niet weten wat er precies speelt bij de ander als diegene zich niet uitspreekt.

@yolandagrizell9758

5 ай бұрын

Wat word ik gelukkig van het luisteren!

Behind the white building (bakery) lies the graveyard where the couple is buried. I thought that you would visit the Van Goghhuis in Nieuw-Amsterdam. It was 300 meters from the windmolen at the next bridge

Lies die trui waar heb je die gekocht❤

❤❤

Ik heb dezelfde vragen over man / vrouwen. Maar ik vrees dat de eerlijkheid en zelfreflectie bij velen ontbreekt om het gesprek aan te gaan. Ik vermoed dat mannen ook veel minder vaak hun aandeel in de problemen zien (willen zien) en vrouwen heel gauw denken dat het aan hen ligt. Zelfde met ‘de griep ‘ .. vrouwen (mijn mening) voelen zich schuldig etc.. mannen zieken gewoon uit 😂

Elvis at toch banaan en pindakaas?

@schatteke

5 ай бұрын

Ja! De Elvis sandwich. Soms ook met spek er nog bij.

Vriendinnen dienen niet altijd mee te klagen met vrouwen die klagen over hun partners. Je kunt ook een tegen geluid geven gebaseerd op wat je ziet en hoort, wat de boel weer kan relativeren. Tenzij het echt over enorme klootzakken gaat 🤨

Hahaha, snoskommer... zo noemden mijn kinderen courgette.

@lonlonz1124

4 ай бұрын

Hier ook, dat is van de GVR! Roald Dahl😂

15.015 dagen zitten er tussen 31 december 1982 en 9 februari 2024 en voor mij is de cirkel rond ... het besef kwam op kousenvoeten, kleine dingetjes, die voor anderen nietszeggend zijn, maar voor mij het grote verschil maken. Met mijn zus ging ik iets drinken in het Been aan de overkant (waar ik over schreef in mijn manuscript "Woorden zijn als water, ze nemen elke vorm aan ...) en ze speelden These Days van Nico, wat me terugbracht naar 31 december 1982. Peter had me uitgenodigd voor het oudjaarsfeest en ik zorgde voor de soep (die mijn vader dan weer gemaakt had) - alles is bewaard om het nu te laten zijn wat het was. Peter was de Meester, die me in zijn entourage had toegelaten en ik was zijn Maria Magdalena. Ik geloofde in dat huwelijk, dat er voor de kinderen kwam, maar voelde toch dat er zaken waren, die niet klopten en in januari 2009 was het sprookje uit. Het zou nog tot 7 november 2011 duren voor ik voldoende moed bij elkaar geraapt had om een definitieve stap te zetten en, inderdaad, het was een andere man, die zijn deur op een kier had gezet. Op 11/11/'11 vertrok Peter op zakenreis (wat ben ik toch een kieken geweest, want natuurlijk was het de gemakkelijkste smoes om naast de pot te pissen) en ik schreef op een blaadje waarom ik MOEST scheiden, ook al zou het met Patrick niks worden. Het liep gigantisch fout, maar waarschijnlijk met de bedoeling om eens achter de façade te kijken van huizen, die er duur uitzien, want als gehuwde vrouw met kinderen heb je geen enkel onvoorwaardelijk recht meer voor als het achter die façade verkeerd gaat. Had ik het geweten, dan had ik het heel anders gespeeld, maar dan had ik het waarschijnlijk niet geweten. Nu is er B'Ankh, het Sanhedrin en #asap, maar ook een eerlijk testiment over een bijzondere situatie, die had moeten leiden naar een duurzame bevrijding voor iedereen, die zich oké gedraagt. Mijn zus geeft elk van haar 3 kinderen 30.000 euro van de erfenis (van onze ouders) , ik leef ervan en, door de situatie zullen mijn kinderen niet van mij of Peter kunnen erven (er hangt te veel vanaf). Ook daar heb ik een oplossing voor bedacht - elk kind krijgt een eigen mentor (dat heeft Isabella van Aragon/Castille ook voor haar kinderen gedaan) en het verbindt mij met drie van mijn KNAP 'collega's' (Kaey, Noa en Patrick) zodat ET.amine bvba een begrip is dat mij zal overleven. Het liefst van al had ik ermee uitgepakt, maar weer zijn de bloedzuigers op mijn rug de matennaaiers en dat maakt het verhaal alleen maar spannender, want voor niets gaat alleen de zon op. Iets loslaten zonder dat het je arm afrukt is moeilijker dan je denkt en er moet wel iets zijn om dankbaar voor te zijn, dus lijkt mijn leven eerder op patchwork dan een dekbed van de duurste kwaliteit. Ik ben er en nu mag ik alles weer vergeten, mijn KNAP ondersteuningsteam verandert in DANK en Patrick wordt Daniel Sachs, zodat ook die cirkel rond gemaakt is. Had het zo wrang en lelijk moeten zijn, of is dat onze tweede natuur geworden? Ik weet het niet, maar ik weet wel dat je zelden krijgt wat je wil, maar meestal wat je nodig hebt om verder te kunnen of in schoonheid afscheid te nemen. Met of zonder jullie goedkeuring, ik stap vrijwillig uit deze boot ...

@karen-rg6ss

5 ай бұрын

nieuwsgierig? @bubblemiix

@karen-rg6ss

5 ай бұрын

dat gaat pijn doen als het VERPLICHTE literatuur wordt ... @bubblemiix

@karen-rg6ss

5 ай бұрын

Someone liked your comment - stond er bij notifications en dat was bubblemix, die 'lief dagboek,' schreef, wat de verkorte versie was van - daar ga IK mijn tijd niet aan verspillen ... ondertussen ben ik gevoelloos geworden voor dat soort van sneren, want ik krijg straks mijn 'verloren' tijd dubbel en dik terugbetaald en deze keer ga ik voor een VOL glas en niet een halfvol (en al zeker niet een half leeg) ... btw, degene over wie ik sprak is uit het verhaal geschreven en daar kan je alleen maar BLIJ om zijn ...