دکتر محمد استعلامی: "کرامت" در ادبیات عرفانی فارسی
Музыка
درباره کرامتهایی که به هرصورت، چه راست و چه ناراست، با عارفان بزرگ ایرانزمین مانند بایزید بسطامی، حسن خرقانی، ابوسعید ابوالخیر و حتی حضرت مولانا جلال الدین محمد بلخی و غیر آنها پیوند دارد، از روی خردمندی چه میتوان گفت؟
این کرامتهای خارق عادت را تا چه پایه میتوان پذیرفت و چه مفهومی را میتوان از آنها استنباط کرد؟
مرز بین خرافهپردازی و خردپسندی در روایتهای صوفیان کجاست؟ تفاوت عبادت خالصانه با زهد ریائی چیست؟
ادعاهای خودپرستانی که گمان میکنند با نیروهای مقدس ماوراءالطبیعی شب و روز در تماس اند و برای خود صدگونه طامات و کرامات می تراشند چه پایهای دارند؟
خود ابوسعید ابوالخیر به ما میآموزد که :«مرد آن بود که در میان خلق بنشیند و برخیزد و بخسبد و بخورد و در میان بازار در میان خلق ستد و داد کند و با خلق بیامیزد و یک لحظه، به دل، از خدای غافل نباشد.»
Пікірлер: 11
بادرود واردت حضور شمااستادفرهیخته وتبریک به جامعه ادب دوستان وتشکرفراوان ازشما وآرزوی سلامت وموفقیت بیشتر برای استاد گرامی از حضرت حق دارم
بسیار عالی جناب دکتر استعلامی
زنده باد بزرگوار راهتان پر رهرو باد
با سلام و درود به استاد گرامی و محقق برجسته ی ایرانی. از این که نتیجه ی تحقیقات خود را در اختیار جامعه ی ادب دوست ایران قرار می دهید بسیار سپاسگزارم.
👍👌
@howardtalon2255
3 жыл бұрын
Dunno if you guys gives a shit but if you are bored like me atm then you can watch all the new movies and series on instaflixxer. I've been binge watching with my brother for the last weeks :)
اگر کسی در کرامت نکرد در آن حال بماند.
تا نگردی آشنا زین پرده رمزی نشنوی. گوش نامحرم نباشد جای پیغام سروش اگر سالک واقعا دل به حق داده باشد خود هزاران چیز را خواهد دید لازم نیست ادعای این وان را قبول کند چیزهایی که الان در رابطه سالک و حق التعالی دیده میشود بسیار غریب تر از کراماتیست که ما حواندهایم
کرامات داشتن یا نداشتن این افراد بزرگ چنان که ابوسعید ابوالخیر گفته اگر بر هوا روی مگسی باشی اگر بر آب روی خسی باشی کار بزرگی نیست بلکه کار بزرگ آنست که در میان خلق باشی و دلی نیازاری پس بیشتر باید به پیامهای انسانی امثال این بزرگان که برای بشریت داشته اند نگاه کرد حالا چه فرقی داره که مولانا یا شمس تبریزی کرامات داشته اند یانه بلکه باید به پیامهای آنها ختی اگر به عرفان علاقه نداریم بنگریم و آن پیامهای انسانی که در گفتار و کردار آنها بود را برگزینیم