Κι αν σου μιλώ με παραμύθια είναι γιατί δεν φαντάζεσαι πόσο αγαπώ το σελιδοδείχτη της ψυχής σου.
Μιά φορά κι έναν καιρό στον κόσμο των παραμυθιών
ήρθαν όλα άνω κάτω,μ'έναν τρόπο μαγικό.
Ήρωες απ'τα παραμύθια αποφάσισαν με μιάς
τις σελίδες να αφήσουν και να έρθουνε σε 'μας.
Δρόμο παίρνουν,δρόμο αφήνουν,φτάνουν στο Λυκαβηττό
κι έρχονται και μας χτυπάνε,το κουδούνι στο σχολειό
Παίξαμε χίλια παιχνίδια,φάγαμε και παγωτό
και χορέψαμε στο τέλος,έναν ξέφρενο χορό.
Και τι σημασία έχει που δε μοιάζουμε πολύ
που τα μάτια του καθένα,κρύβουν μέσα κάτι τι.
Αν δεν είχα εγώ εσένα για να ζήσουμε μαζί
θα'ταν όλη η ζωή μου,δίχως χρώμα βαρετή.
Αντικρύσαν κάτι άλλο,τόσο διαφορετικό
και δεν ήξεραν το τρόπο,για να πουν το σ'αγαπώ.
Κλείσαμε μαζί τα μάτια και πιαστήκαμε αγκαλιά
κι έτσι νιώσαμε σπουδαίοι κι ήταν όλα πιό απλά.
Και τι σημασία έχει που δε μοιάζουμε πολύ
που τα μάτια του καθένα,κρύβουν μέσα κάτι τι.
Αν δεν είχα εγώ εσένα για να ζήσουμε μαζί
θα'ταν όλη η ζωή μου,δίχως χρώμα βαρετή.
Αντικρύσαν κάτι άλλο,τόσο διαφορετικό
και δεν ήξεραν το τρόπο,για να πουν το σ'αγαπώ.
Κλείσαμε μαζί τα μάτια και πιαστήκαμε αγκαλιά
κι έτσι νιώσαμε σπουδαίοι κι ήταν όλα πιό απλά.