Carretera de Igal a Vidángoz. Igari eta Bidankoze arteko errepidea.

En esta carretera trabajaron 2.354 prisioneros procedentes en su mayoría de Asturias, Barcelona, Bizkaia, Granada y Jaén. Durante cuatro años hasta su finalización en mayo y junio de 1941, en que fueron trasladados a otros lugares. El uso de los trabajos forzados de presos en la construcción de obras públicas fue una de las formas de represión y humillación utilizada por el régimen franquista. Desde 2004 un monolito en el alto del puerto recuerda a estos presos, y en ese lugar se celebra todos los años un homenaje organizado por la asociación “Memoriaren Bideak”. En 2018, un campo de trabajo internacional organizado por el Gobierno de Navarra reconstruyó un barracón de los que se utilizaron para el alojamiento de presos, que fue inaugurado en septiembre de ese año.
Errepide honetan jardun ziren lanean batez ere Asturias, Bartzelona, Bizkaia, Granada eta Jaengoak ziren 2.354 gatibu. Lau urtean zehar, harik eta 1941eko maiatzean eta ekainean beste toki batzuetara lekutu zituzten arte. Erregimen frankistak erabili zituen errepresio eta umiliazio moduen artean dago presoak behartzea herri lanak egitera. 2004az geroztik, mendate gaineko monolitoak oroitarazten ditu preso hauek. Bertan, urtero, “Memoriaren Bideak” elkarteak omenaldia antolatzen du. 2018an Nafarroako Gobernuak nazioarteko auzolandegi bat antolatu zuen, zeinean berreraiki zuten presoak ostatatzeko baliatu ziren barrakoietako bat. Urte bereko irailean inauguratu zen.

Пікірлер

    Келесі