Kan ter içinde uykularından uyanıyorsan eğer Her gece Yalnızlık sevgili gibi boylu boyunca uzanıyorsa Koynuna Olur olmaz yere ıslanıyorsa kirpiklerin artık Herşeye Anneni daha sık anımsıyorsan hatta anlıyorsan Kalbini bir mektup gibi buruşturulup fırlatılmış Kendini kimsesiz ve erken unutulmuş hissediyorsan İçindeki çocuğa sarıl, sana insanı anlatır Eller günahkar Diller günahkar Bir çağ yangını bu bütün Dünya günahkar Masum değiliz hiç birimiz