Bhagavad Gita - 13

Bölüm II: Kendini Gerçekleştirme (Dharma)

Пікірлер: 6

  • @sukrankorkutgunes
    @sukrankorkutgunes Жыл бұрын

    Zeynep hocam ne muhteşem bir anlatım yine. Çok teşekkürler emeklerinize

  • @aysenurgul1504
    @aysenurgul15046 ай бұрын

    Gercekten cok guzel bi kitap islama bu kadar yakin bi kadim kaynak ilk defa goruyorum, bu calismanizin cok faydali oldugunu dusunuyorum Zeynep hanim 👍

  • @esmagencer6665
    @esmagencer6665 Жыл бұрын

    Teşekkürler 🎉

  • @kaptanlarsen5288
    @kaptanlarsen5288 Жыл бұрын

    Değerli paylaşımlarınız için teşekkürler severek faydalanarak dinliyorum

  • @yutupnoktakom
    @yutupnoktakom5 ай бұрын

    Cok kritik bir esik burasi. Burada temel bir cikmaz hala cikmaz olarak kaliyor bende. Savaslarda olen, yaralanan cocuklara uzuluyoruz, fakirlige uzuluyoruz, yuregimiz parcalaniyor. Ama Krishna nin: "Bilgeli olanlar ne oluler icin ne de yasayanlar icin uzulur'' demesi ile de "Ha tamam o zaman Krishna oyle diyorsa uzulmeyeyim, bilgeli kisi olayim" diyip gecemiyoruz. Burasi hala eksik. Evet Ben kavramini dusundugunde olen ile oldurenin ayni oldugunu dinliyoruz. Bunu Thich Nhat Hanh'in Please Call Me By My True Names siirinde de okuyoruz: "Hala varıyorum, gülmek ve ağlamak için, korkmak ve umut etmek için. Yaşayan herşeyin doğumu ve ölümüdür kalbimin ritmi. Bir nehrin üzerinde dönüşüme uğrayan bir mayıs sineğiyim. Ve mayıs sineğini yutmak için çırpınan kuşum. Bir göletin berrak sularında mutlu bir şekilde yüzen bir kurbağayım. Kurbağa ile sessizce beslenen ot yılanıyım. Uganda’daki çocuğum, tüm deri ve kemikler, bacaklarım bambu çubukları kadar ince. Ben silah tüccarıyım, Uganda’da ölümcül silahları satan." Ama idrak seviyesi bir yasam deneyimi gerektiriyor. T.N.Hanh da Vietnam savasinda oradan oraya suruklenerek hayatta kalarak bu noktaya varabilmis biri. Deneyimlemedigin surece suphe hep devam edecek gibi geliyor: ''Acaba o cocuklar icin bir sey yapabilir miydim? Acaba kendimi mi uyusturdum?" Iste tam burada devreye "kabul" giriyor. Ama bu boyun egen bir kabul degil. Olani oldugu gibi goren bir kabul ve ben bu noktada bugun, simdi, su anda ne yapabilirim diyen kabul. Iste Arjuna'nin savasmasi gerektigini kabul etmesi gibi bir kabul. Hayat deneyimi sizi cocuklarin olmesine karsi savasma noktasina mi cekiyor yoksa bunu insanligin deneyimi diye kabul edip kendi savasiniza donebilecek olgunluga vardiniz mi? Oraya sizi vardiracak olan nedir? Bunu bilmeden, yasamadan Krishna'nin bana uzulme demesi bir ise yaramiyor. Ancak ve ancak atesin icinden gecerek, kendinle olan savastan cikarak Krishna'nin geldigi yere gelinebilir gibi gorunuyor.

  • @keklikkurt9708
    @keklikkurt9708 Жыл бұрын

    Çooook teşekkürler sizi çok seviyorum