Сенің сорың
Ескіргенмен, тырналды жараң жаңа,
Ешкімге мен қимаймын, ғаламға да.
Сынған айна секілді көңіліңді,
Мұңға байлап бересің маған ғана.
Жанарың жағып беріп жырға қайғы,
Ылғал демің мұнда да құрғамайды.
Сөзіңнен суып сезім кеткесін бе?
Көзіңнен суық сулар сырғанайды.
Қанатың да қырқылып қорғай тұғын,
Шырылдайды-ау арды айтып торғай тілің.
Саған ғана көбірек айтушы едім,
Адамдарға сенуге болмайтынын.
Басқаға да бермейсің жылуды дым,
Оңай емес жаныңда тұру мығым.
Сенім жолын бөгейтін беймезгілде,
Сенің сорың өзіңнің - сұлулығың.
Айдар