Tebrik ediyorum Ceyda Hanımı; süslenip püsleyip -mış gibi yapmadığı için, o acıyı elbette yaşayan bilir ama ne kadar dayanışabilir ve ne kadar yardımı dokunabilirse,elinden ne gelirse yapmaya çalıştığı için. Duygudaşlığını ve diğergamlığını samimi buldum..

Hocamız ne güzel anlatıyor....

Sayın Kenan Eren yaklaşımlarınız çok güzel, tavrınıza ne kadar teşekkür edilse az, sohbeti dinlerken size kişisel şeyler söylemek istedim, bir kısmını buradan yazıyorum: depremin mucize olmadığını varsayarsak suyun yukarı doğru akması da mucize değildir, ‘atıyorum’: Güneş’in doğmaması da mucize değildir, insanın uçması da mucize değildir. Bu bağlamda Doğadadır tüm bunlar zaten. Paralelinde ‘deprem olmadan depremi öğretme’ önerisini ‘doğru’ bulmuyorum. Nasıl ‘depremzede’ denilenler ‘ben depremzedeyim’ diye ‘gezmiyor’ ve gündelik pratiklerde ‘öyle (depremzede gibi yaklaşılmasından)’ ‘rahatsız’ olabiliyorsa, ‘depremi öğretmeninde’ bu türden bir ‘rahatsızlığa’ gebe olduğu kanaatindeyim, ’meseleyi’ laf olsun diye uzatmadığımı anlayacağınıza eminim, bir de ‘halden anlamak’ gerçekten güzel bir ifade ama empatinin karşılığı değil, empatinin ‘kendisinide’ kelime karşılığınıda ‘tehlikeli’ bulurum, Schopenhauer ‘empati’ yerine ‘sempati’ diye bir öneriyi tam tadında kavramsallaştırıyor, Schopenhauer’in kullandığı anlamda ‘sempati’ sözcüğü hem sizin ‘empati’ ye duyduğunuz ‘uzaklığı’ onaylıyor hemde ‘halden anlamak’ ifadesinin empati ile karıştırılmamasının önüne geçiyor, ‘depremzedelere’ yönelik ücretsiz eğitim kararınız için saygılarımı sunuyorum

Ceyda Düvenci, sevgili yaşıtım ve hemcinsim, gurur duyuyorum sizinle❤

İyi ki varsın canım Ceyda ☺️

👏👏👏👏

🙏🙏🙏🙏

Ceyda hanım soluk ve bakımsız acı dolu bakışlarla ekran çıkmayınız lütfen/ yoruyor bizler bu görüntü . Acı yarışında değiliz

🤍