Yaşıdlarım
Yaşıdlarım,
Dağlar başı gümüşüdü
Külək əsdi ,
Gül üşüdü.
Qapımızı döyən rüzgar,
Təbiətin istehzalı gülüşüdü...
O saralan yarpağa bax,
göy ota bax!
Başımızda çarpazlaşan
buluda bax!
Çağıldayan dərələrdə
sükuta bax!
Günümüzü günümüzdən
borc alırıq.
Boynumuza almasaqda
Yavaş-yavaş qocalırıq.
Yaşıdlarım,
Zaman boyu səfərdəyik.
Bizə uşaq deyərdilər,
Sonra cavan...
İndi nəyik?
Gördünüzmü həm od tutan, həm su tutan
bir əlində?
O ki, bizik...
Dayanmışıq,
Cavanlığın axırında,
Qocalığın əvvəlində...
Üzümüzə, gözümüzə
Qar da yağır
dənə-dənə
birəm-birəm.
Bəzən olur,
məclislərdə
Mən özümdən yaşlısını görəmmirəm.
Bu dünyaya verdiyim az,
Aldığıma utanıram.
Məndən cavan adamların
Öldüyünü eşidəndə
Qaldığıma utanıram...
Zaman keçir,
Yaman keçir!..
Tanışların, həmyaşların
Adları da
köhnə telfon dəftərindən
Düşür bir-bir
qaralanır.
Hər cızıqda
ürək bir yol yaralanır.
Dəftərimdə
təzə-təzə tanışların
ünvanları sıralanır.
Öz hökmünü zaman verir
Yaşıdlarım çağırardı
Bir vaxt məni toylarına,
evlənərdi...
İndi onlar qız köçürür,
İndi onlar evləndirir.
Yaşıdlarım,
ataları, anaları
yola saldıq,
Yetim qaldıq.
Balalara
Ataların, anaların
Adlarını qoya-qoya
Biz keçmişlə gələcəyin arasında
körpü saldıq.
Atalara olan sevgi
Balalara keçdi... sevdik,
həm sevildik.
Balamızı
ata bildik,
ana bildik.
Cavan ikən ömür üçün
Mən altmışı çox sanmışam.
İndi isə deyirəmki,
cavan ölmüş
Altmışında ölən atam.
Gah qalxırıq,
Gah enirik.
Yaşamaqdan yaşamağı öyrənirik.
İçimizdə iki duyğu, iki fikir,
Bir-birilə hey güləşir.
Kəşf etdikcə bu dünyanı
Heyrət gedir,
Yaşamaqda adiləşir.
Ancaq... bəs bu, nə sirdir,
Hər yeni bir kəşfimizdə
Biz təzədən doğuluruq?
Qocaldıqca,
bu dünyaya
Daha böyük bir həvəslə
bənd oluruq.
Dünyanı öz xoşumuza tərk etmirik.
Övlad olub ataları,
Ata olub övladları
Dərk etmirik.
Dikdə eniş axtarırıq,
enişdə dik.
Özümüzün
büdrədiyi döngələrdə,
Övladımız büdrəyəndə
deyinirik...
Düzü budur: qocalırıq,
qocaldıqca
özümüzə vuruluruq.
Yaman deyingən oluruq.
Hər meyvəni öz vaxtında yeyərdik biz
şirin-şirin,
İndi isə...
deyirik ki,
Dadı qaçıb meyvələrin.
Bu, düzmüdür?
Xeyr, xeyr!
Meyvə həmin o meyvədir.
İndi bizim,
Dadı qaçıb ağzımızın!
Təngiyibdir nəfəsimiz.
Eniş bitib
dik çıxırıq...
Eyni rəngli sərt qayalar
Sağımızda, solumuzda,
Qanqal bitib yolumuzda.
Darıxırıq,
darıxırıq.
Könül yaxan bir afətin yanında da
Darıxmağa başlamışıq.
Qadınları sevə-sevə,
Qadınlardan
Biz qorxmağa başlamışıq.
Cürətimiz
qaçaq düşüb qəlbimizdən.
Bir addımı atmaq üçün
Min addımlıq düşünürük
uzun-uzun...
İmkanımız
Arxasınca gedə bilmir
arzumuzun...
Qəlbimizdə bir daş kimi
Düyünlənir istəyimiz.
Gözümüzün ləzzətinə
Həsrət qalır ürəyimiz.
Könül dinclik sorağında
Təlatümlə,
Həyəcanlar.
İtirdiyim manat kimi
uçub getdi
Küləklərin qabağında.
Yanıb sönür,
sönüb yanır
Yaddaşımın çıraqları.
Gah həsrətlə,
Gah nifrətlə
yad edirik
Hər saatı təlatumlə ötüb keçən
o çağları...
Balaların sevgisinə paylanırıq.
Gah da olur,
həsrət ilə
Durduğumuz bu zirvədən
Enişlərə boylanırıq
yazıq-yazıq.
Sözlərimiz soyuq,
ilıq...
Söhbətimiz qırıq-qırıq...
Ey cavanlar,
Sözümüzə qulaq asın,
Nəsihətə başlayırıq...