Yeninin pırıltısından uzun geçmişe bakmak: antik dönem mimarisinde yapı elemanlarını yeniden kullanma pratikleri
Yeni evler, yeni arabalar, yeni elbiseler, yeni cep telefonları… Liste uzayıp gidebilir. En azından yüzyılı aşkın bir süredir bize, her şeyin yenisinin daha iyi, daha güzel, daha temiz, daha sağlıklı ve daha daha daha olduğu dikte edilip durmakta. Biz de hız sınırı olmayan bir tüketim otoyolunda altımızdaki son model araçla hızlandıkça mutluluktan havalara uçuyoruz. Bu uçma duygusunun artık aracın tekerleklerinin yerle temasını kaybetmesinden kaynaklandığını ve biraz sonra yoldan çıkıp bir ağaca toslayacağımızın farkında değiliz (tabi orada bir ağaç duruyorsa!). Halbuki tam da o ağaç, yani doğa bize uyarı sinyalleri gönderip durmakta. Sadece halen güncel olan orman yangınlarını ve selleri düşünelim. Peki bu yoldan çıkış var mı? Büyük kazadan önce son çıkış? Kurtuluş için, dünyanın her tarafından bilim insanlarının, çevre aktivistlerinin, kimi politikacıların vs. dile getirdiği gibi köklü bir paradigma değişimi gerektiği ortada. Bu bağlamda geçmiş toplumlara, onların üretim ve tüketim pratiklerine bakmak, farklı (ve uygulanabilir) başka yaklaşımların da varlığını görmek ve göstermek bakımından yararlı olabilir. Antik dönem mimarisi ve inşaat sektörü bize bu konuda zengin örnekler sunmakta. Konuşmada bu örneklere biraz yakından bakmaya çalışılacak ve buradan bugün için ne gibi çıkarımlar yapılabilir sorusu tartışıldı.
Doç. Dr. Mustafa Koçak: Antalya Bilim Üniversitesi, GSMF Mimarlık Bölümü Öğretim Üyesi. 2003-2007 yılları arasında, Johannes Gutenberg Üniversitesinde (Mainz/Almanya) Klasik Arkeoloji, Eski Çağ Tarihi ve Ön Asya Arkeolojisi okudu. 2010 yılında aynı üniversitede Klasik Arkeoloji alanında doktorasını tamamladı ve dersler verdi. 2011 yılından beri Patara Kazıları'na bilimsel heyet üyesi olarak katılmakta. Akademik kariyerine 2017 yılından beri Antalya Bilim Üniversitesi'nde devam etmekte. Roma ve Geç Antik mimarisi araştırmalarının ağırlık noktasını oluşturmakta.