-------------------ԵՎ ՔՍԱՆ ԱՆԳԱՄ-----------------
---------Զոհված զինվորների հիշատակին----
Քսան գարուն պիտ բողբոջի
Քսան տարեկան զոհերի շիրմին,
Եվ քսան անգամ արյունը նրանց
Ծաղիկ պիտ դառնա...
Նրանց արյունից պիտ բացվի վարդեր,
Ա~խ, նրանց երազը դարձել է մարմին`
Քսան գարունով ծաղկած աշխարհիս
Հիմքին ու որմին...
Նրանց ժպիտը հանգել է մի օր,
Արցունքի նման ընկել է հողին,
Սակայն հաղթել են սրտերը նրանց
Ծաղիկների պես այն խորհրդավոր
Որ ծիծաղի են վերածում տխուր
Լացը անձրևի,արցունքը ցողի:
Եվ բարձրացել են պատերը փլված,
Եվ զուլալվել են ջրերը պղտոր,
Մեծ հաղթանակը դարձել է հաղթած
Հավատի աշխարհ,
Խաղաղությունը կանգնել է որպես
Քսան գարունով կոփած ողնաշար...
Հաղթանակի հետ ծնված մանչուկին
Ջահելությունն է հիմա ողջունում,
Հաղթանակի հետ ծնված աղջկան
Բանաստեղծն արդեն երգեր է ձոնում...
Եվ մանուկները` հայրեր չտեսած
Խլրտուն մանկանց հայրեր են հիմա,
Բայց քանի-քանի հերոսներ ընկած,
Զավակ մնացին ,հայրիկ չդարձան,
Քանի աղջիկներ մայրեր չդարձան...
Քանի արևներ չվառված հանգան,
Քսան տարեկան որդուն կորցրած
Մայրը վշտահար`Թոռնիկ չունեցավ ...
''Քսան տարեկան''
Քսան գարուն է բողբոջել նորից,
Ու քսան անգամ ծաղիկ է դարձել
Կիսատ ժպիտը զոհված զինվորի,
Հուշ-աղբյուրների երգ ու զրույցով
Մոռացությունն է հավետ մոռացվել,
Աշխարհի ամեն նոր լուսաբացով
Ցերեկ է դարձել գիշերը նրանց...
Եվ քսան անգամ,և քսան անգամ
Մեղքն է ծանրացել հանցավորների...
Քանզի չեն դառնա չծնվածները
Քսան տարեկան,
Եվ ապրողները չարին չեն ների...
Հեղինակ ՝ Սիլվի Հովհաննիսյան