Çox sənsizəm
Sənsizliyi zərrə-zərrə, damla-damla yaşayıram.
Acısını ayrı-ayrı hüceyrəmdə daşıyıram.
Könül yaram quruduqca təkrar-təkrar qaşıyıram.
Bu dünyada ruh kimiyəm, bədənsizəm.
Çox sənsizəm.
Sənsizliyi küçə-küçə oba-oba dadmışam mən.
Küçələrin palçığına addım-addım batmışam mən.
Sən olmayan hər ünvanda, hər məkanda yadmışam mən.
Öz evimdə qürbətdəyəm, vətənsizəm.
Çox sənsizəm.
Sənsizliyi udum-udum, nəfəs-nəfəs yaşayıram.
İçim sevginin zindanı, çölüm qəfəs yaşayıram.
Yavaş-yavaş dərk edirəm sənsiz əbəs yaşayıram.
Nə olsun ki məzarsızam, kəfənsizəm?!
Çox sənsizəm.
Sənsizliyi saat-saat, fəsil-fəsil həzm etmişəm.
Hisslərimi bircə-bircə sətir-sətir nəzm etmişəm.
Yoxluğuna dözmək üçün var gücümlə əzm etmişəm.
Anla bunu, gözəl gözlüm, çox sənsizəm.
Çox sənsizəm.
müəllif: Nüsrət Həsən