Οι άνθρωποι αν αφεθούν στο μοιραίο, δεν αλλάζουν επειδή ο καιρός περνάει. Απλώς η φθορά τους αλλοιώνει και γερνούν και πεθαίνουν μέσα στην παραίτηση.
Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν αν αφεθούν στο μοιραίο, επειδή έζησαν κάποια συνταρακτικά γεγονότα. Θα τα ξεχάσουν την επόμενη στιγμή, δίχως να αφήσουν να τους αγγίξουν.
Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν αν αφεθούν στο μοιραίο, επειδή ερωτεύτηκαν. Θα ξενερώσουν μετά από την πρώτη απογοήτευση.
Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν αν αφεθούν στο μοιραίο, επειδή άλλαξε η οικονομική τους περιουσία. Θα γίνουν απλώς χειρότεροι.
Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν αν αφεθούν στο μοιραίο, επειδή το βιογραφικό τους θα γεμίζει με πολλούς ακαδημαϊκούς τίτλους. Η ζωή τους θα είναι άδεια.
Οι άνθρωποι αλλάζουν αν...
(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Περιεχόμενα:
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Δομή και ροή
Η αλλαγή στο χωρόχρονο
Με τι υλικά κατασκευάζεται η αλλαγή
Δεν αλλάζει ο άνθρωπος όταν...
Η αλλαγή του άλλου. Μια ουτοπία
Η αλλαγή στα ζευγάρια
Οικογένεια και αλλαγή
Κοινωνικές αλλαγές
Η αλλαγή ως προϊόν αλληλεπίδρασης
Πήραμε τη ζωή μας λάθος...
Η απελευθέρωση της αλλαγής
Η ανάληψη της προσωπικής ευθύνης
Εσωτερικές διεργασίες στην αλλαγή
Η διαμόρφωση της προσωπικής ταυτότητας στο διάβα του χρόνου
Εκείνοι που δεν θέλουν να αλλάξουν
Υπαρξιακές αλλαγές
Κλινικές οντότητες και αλλαγή
Ψυχοθεραπεία και αλλαγή
Η αλλαγή θυμώνει όταν δεν την υπερασπίζεσαι
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
Νευροπλαστικότητα, Επιγενετική και ψυχοθεραπεία
Ο Δημήτρης Καραγιάννης είναι Παιδοψυχίατρος - Ψυχοθεραπευτής, Διευθυντής του Κέντρου Παιδοψυχικής Υγιεινής. Διδάκτωρ του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου και Καθηγητής στο Frederick University Κύπρου, έχει διδάξει στη μετεκπαίδευση της Μαρασλείου Ακαδημίας και σε μεταπτυχιακά πανεπιστημιακά προγράμματα. Είναι μέλος διεθνών επιστημονικών εταιριών και οργανισμών που ασχολούνται με τη ψυχική υγεία και την ψυχοθεραπεία. Έχει ιδρύσει με τη σύντροφό του Ελένη Καραγιάννη το θεραπευτικό και εκπαιδευτικό ινστιτούτο «Αντίστιξη» στο οποίο εκπαιδεύονται ειδικοί της ψυχικής υγείας στην οικογενειακή και ομαδική ψυχοθεραπεία με βάση την υπαρξιακή συστημική θεώρηση. Ασχολείται με τα προβλήματα του γάμου και μελετά τους όρους λειτουργικότητας στις ανθρώπινες σχέσεις. Η κλινική του εργασία βασισμένη στην ανάδειξη της μοναδικότητας του ανθρωπίνου προσώπου, αξιοποιεί τις ψυχικές δυνάμεις που διαθέτει κάθε άνθρωπος, ανεξάρτητα από την όποια ψυχοπαθολογία του και προτείνει τον ευχαριστιακό τρόπο ζωής ως απάντηση στην φθορά της καθημερινότητας. Άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε επιστημονικά περιοδικά, έχει συγγράψει το Η Αδικία που Πληγώνει, το Ρωγμές και Αγγίγματα και το Σχολική Άρνηση, ενώ συμμετέχει σε συλλογικούς τόμους, όπως το Για τη ζωή και την οικογένεια, Ενδοοικογενειακή βία, Βαλκάνια και Ψυχική υγεία, Αιμομιξία και θεραπευτικό πλαίσιο, Θεολογία και Ψυχιατρική σε διάλογο, Παιδιά με υπερκινητικό σύνδρομο και διαταραχές διαγωγής, Η ανθρώπινη επικοινωνία.