Ci którzy spoczywają na tym cmentarzu, cmentarzu obrońców Lwowa nie zadawali 100 lat temu pytań: po co i dlaczego ... Jedyna ich rozterka to była ta, przytoczona w wierszu Artura Oppmana:
O mamo, otrzyj oczy
Z uśmiechem do mnie mów,
Ta krew, co z piersi broczy -
Ta krew - to za nasz Lwów!...
Ja biłem się tak samo
Jak starsi - mamo, chwal!...
Tylko mi Ciebie, mamo,
Tylko mi Polski żal!...