สาธุ!..เราเริ่มศึกษาพุทธประวัติอย่างจริงๆจังๆเมื่อประมาณปี พ.ศ. ๒๕๕๔...ปัจจุบันก็ยังคงศึกษาอยู่...นั่งเฝ้าพระไตรปิฎกอยู่ทุกวัน...เลิกงานมาก็รี่เข้าหาตำราทันที...ท่านอื่นๆไม่ทราบว่าเป็นอย่างไร...แต่เรายิ่งศึกษายิ่งเร้าใจตื่นเต้น...เพิ่มความศรัทธาปสาทะ...คือความเลื่อมใส...ความชื่นบานผ่องใส...ความเชื่อถือมั่นใจ...ความรู้สึกยอมรับนับถือ...ความเปิดใจรับ...หรืออาการที่จิตเกิดความแจ่มใส...มีความโปร่งโล่งเบิกบานใจ...ปราศจากความรู้สึกอึดอัดขัดข้องขุ่นมัวในจิตในใจ...ทำให้เกิดความรู้สึกชื่นชมนิยมนับถือ...ต่อบุคคลและสิ่งที่ได้พบได้เห็น...ได้สดับรับฟัง...ได้ระลึกถึง...ก็มีความสุข...ที่สำคัญนิสัยที่ไม่ดีบางอย่างมันค่อยๆเปลี่ยนไป...จิตที่เคยแข็งกระด้าง...ก็อ่อนโยน...มีเมตตาต่อสรรพสัตว์...เคยโกรธง่ายก็ทลายกำแพงโกรธลงแต่เมื่อไรไม่รู้...จนจำไม่ได้แล้วว่าโกรธครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่...ความไม่ดีไม่งามที่เคยครอบครองจิตอยู่....มันค่อยๆฟอกไปเรื่อยๆ...มันเป็นของมันเอง...และเมื่อรู้จากตำราแล้ว...ก็อยากรู้จากการสัมผัสด้วยตาด้วยใจ...เกิดความอยากรู้อยากเห็น...ถึงขนาดไปท่องอินเดียและเนปาลมาแล้ว...ตามรอยพระพุทธองค์...ไปแล้วก็ไปอีกไม่เบื่อไม่หน่าย...สิ่งที่เกิดขึ้นกับจิตใจเหล่านี้...ได้นำเราไปสู่การปฏิบัติ...จากเมื่อก่อนเคยเป็นพุทธแต่ในทะเบียนบ้าน...วนอยู่กับการทำบุญแจกแต่ทาน...แต่ไม่เคยนั่งสมาธิหรือเดินจงกรม...เดี๋ยวนี้ตื่นมาตีสามตีสี่ทุกวัน...มานั่งสมาธิก่อนไปทำงาน...ก่อนนอนก็ต้องเดินจงกรมก่อน...ขาดไม่ได้สักวัน...มันติดแล้วเอาเงินพันล้านมาให้ก็กู่ไม่กลับ...เพราะสุขที่อยู่ในวิหารธรรมนี้สุขกว่าการมีโภคทรัพย์...เงินยิ่งมั่งมียิ่งทุกข์ถ้ายังวางใจไม่เป็น...เราก็ตกเป็นข้าทาสของเงิน...เราจึงหันมาสนใจการพัฒนาจิตอบรมจิตมากกว่า....การงานนั้นถือว่าทำหน้าที่ของชีวิต...เกิดมาแล้วก็ต้องทำหน้าที่....หนีหน้าที่มันก็ทุกข์....แต่จิตจะไม่สนใจการได้การเสีย...ยศศักดิ์ยิ่งไม่อยากได้...กลัวด้วยซ้ำ...ยิ่งการยกย่องสรรเสริญยิ่งกลัว...ไม่มีอะไรจะสุขเท่าความสงบแห่งจิต...ดังนั้นเมื่อจิตถูกพัฒนาอบรมดีแล้ว....คราวนี้เงินมาเป็นทาสเราไม่ใช่นายอีกต่อไป....ความจริงพูดให้คนอื่นฟังเขาก็ไม่เข้าใจหรอก...มีแต่จะหาว่าเราบ้าหรือเพี๊ยน...ซึ่งก็ไม่แปลกเพราะแต่ก่อนเราก็เคยคิดเช่นนั้นเหมือนกัน...เขาจะเชื่อก็ต่อเมื่อเขาปฎิบัติ...และได้สัมผัสได้รู้ได้เห็นประจักษ์ด้วยใจของเขาเอง...มันเป็นปัจจัตตัง...คือรู้เห็นได้เฉพาะตน...ผู้อื่นไม่อาจจะตามรู้ตามเห็นไปด้วย...ทางธรรมท่านเปรียบไว้ว่า...เหมือนกับรสของอาหาร...ผู้บริโภคเท่านั้นจึงจะรู้รส....ส่วนผู้ที่ไม่ได้บริโภคจะพลอยรู้รสด้วยย่อมเป็นไปไม่ได้...

ศาสนาแห่งความเป็นกลาง ธรรมะก้อคือธรรมชาติ ง่ายๆ ไม่ได้ตึงหรือหย่อนเกินไป หากปฎิบัติได้ทุกคนย่อมเป็นสุข

สาธุๆๆเกิดเป็นมนุษย์ก็ว่ายากแล้ว ที่ยากกว่าคือรู้คำสอนรู้ธรรมมะขององค์สัมมาสัมพุทธเจ้า สาธุๆๆบุญอันยิ่งใหญ่ของลูกแล้ว

โชคดีที่ได้พบพระพุทธศาสนา. เปิดธรรมจักขุให้เห็นชีวิตและจักรวาล

อินเดียตั้งอยู่ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้หรืออยู่ในประเทศไทย

ส่วนตัวเป้น อิสลาม

เป็นความรู้เพิ่มเติมที่ตะลึง

ดีใจได้เกิดมาชาตินี้และได้เป็นชาวพุทธ..

๖๐.สัพเพ สัตตา พระพุทธเจ้ามหาศาสดาเอกของโลก ผู้ตรัสรู้ชอบได้ด้วยพระองค์เอง ผู้สั่งสอนเวไนยสัตว์ด้วยหลักของธรรมชาติ มาจนถึงปัจจุบันและจะยาวนานไปตลอดกาลฯ🙏🙏🙏

ถ้าศึกษาในคำสอนพระพุทธเจ้าจริงๆ โลกนี้ทั้งโลกคือชมพูทวีป และยังมีจักวาลอื่นอีกที่มนุษย์มีองค์ประกอบเหมือนกัน ก็เรียกว่าชมพูทวีปด้วย😊😊😊

ดีใจที่เกิดมาเป็นนักประวัติศาสตร์

เรื่องราวในอดีตสมัยพุทธกาล.ชอบฟังมาๆ.เคยเกิดในยุคนั้น.มั๊ย.น๊า...

ขอบคุณมากๆ

สาธุคะ

ขอบคุณ​ค่ะ

สาธุค่ะอนุโมทนาบุญด้วยค่ะ

นำเสนอมุมมองที่น่าสนใจค่ะ ภาพประกอบ+เนื้อหา ทำให้เข้าใจแง่มุมดีๆใหม่ๆ ขอบคุณค่ะ🌹

So nice

หาข้อมูลได้ดีมาก ทำคลิปต่อไปเลยคับ ขอให้ข้อมูลแน่นๆแบบนี้น่ะคับ ติดตามคับ

ได้ความรู้ที่ไม่เคยรู้เลย ติดตามค๊ะ !