Θα ορκιζόμουν ότι ήταν το 83/84 αλλά τότε δεν υπήρχε τρίποντο ! Απίστευτος ο καμεραμάν ... σε δύσκολες συνθήκες μεν αλλά δεν κατάφερε να πιάσει ούτε μία φάση στο τέλος.

Aπό τα πιο συγκλονιστικά παιχνίδια στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ. Το θυμάμαι με μεγάλη συγκίνηση, καθότι το πάθος και η θέληση για τη νίκη των παικτών είναι κάτι το αξιοθαύμαστο, όπως και ο παλμός του κόσμου. Τρομερός ο ''Νουρέγεφ'', ως συνήθως, έκανε τους σπουδαίους παίκτες του Άρη να βλέπουν εφιάλτες. Πάντως, διαπιστώνω ότι, όταν έφυγε ο Ιωαννίδης από τον Άρη το '90, έχασε αμέσως η ομάδα την δυναμική της, όταν όμως αργότερα ο ίδιος πήγε σε ΟΣΦΠ και ΑΕΚ, απέκτησαν αμέσως εκείνες οι ομάδες σχεδόν από το μηδέν τεράστια δυναμική πανευρωπαϊκού μάλιστα επιπέδου. Δεν ξέρω αν όλα αυτά είναι τυχαία ή αν πρέπει να προβληματιστούμε σχετικά σε πολλά επίπεδα. Πάντως, το να ακυρώνεται νικητήριο καλάθι μετά από τόσο μεγάλη καθυστέρηση οπωσδήποτε προβληματίζει ιδιαίτερα και μας βάζει σε υποψίες. Κάποιοι λένε ότι οι πολύ μεγάλες ομάδες-αυτοκρατορίες είναι πανίσχυρες και εντός και εκτός γηπέδου. Πάντως, μόνο καθαρά αγωνιστικά είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί ο άθλος του Άρη, με 7 συνεχόμενα πρωταθλήματα και με ελάχιστες ήττες σε αυτά μετρημένες στα δάχτυλα των δύο χεριών μαζί με τα πλέι-οφ, όσο ανεπανάληπτους παίκτες και αν είχε η ομάδα εκείνη, κυρίως τους δύο γνωστούς σε όλους μας ανεπανάληπτους σουπερ-σταρ.

Ήμασταν στην ταβέρνα και κάποιος λέει έχασε ο Άρης (είδηση τοτε). Όλοι γύρισαν να ακούσουν. Όταν γυρίσαμε σπίτι ο Άρης είχε νικήσει. Μαγκιά του Ιωαννιδη που έκανε τη μανούρα.

Τελειες εποχες ρομαντικες

Απίστευτο ματς - το θυμάμαι. Τους είχαν βγάλει από τα ντους, για να παίξουν παράταση.

Tελικα το καλαθι δεν μετρησε και το ματς πηγε στην παραταση και κερδισε ο Αρης.

Τι ματσαρα… για νεύρα ο Άρης τότε ήταν κυρίαρχος όποτε είχε βοήθεια και από την διαιτησία δεν θα μπορούσε να μετρήσει το καλάθι… όσο για τις μονομαχίες Περτροπουλου και Γκάλη πραγματικά σκέτη απόλαυση Νουρεγιεφ εναντίον Γκάνγκστερ